wiązką promieni świetlnych
Encyklopedia PWN
powierzchnia będąca zbiorem punktów przecięcia się sąsiadujących promieni świetlnych (stycznych do niej) należących do jednej wiązki, które wyszły z jednego punktu pod różnymi kątami i zostały przez układ opt. załamane (diakaustyka) lub odbite (katakaustyka);
koma
fiz. jedna z wad układu optycznego polegająca na tym, że wiązka promieni świetlnych wychodząca z punktu położonego poza osią optyczną tworzy po przejściu przez układ plamkę w kształcie przecinka;
[gr.],
niemiarowość oka, ametropia,
wada oczu;
punkt, w którym skupiają się promienie przyosiowe równoległej wiązki świetlnej po przejściu przez soczewkę wykazującą aberrację sferyczną.
refraktometr
przyrząd opt. do pomiaru współczynnika załamania światła różnych ośrodków;
[łac.-gr.],
fiz. powierzchnia ciała odbijająca regularnie i niemal całkowicie padające na nią promieniowanie (elektromagnetyczne, sprężyste, cząstek naładowanych);
